Tafelberg - Baja Beach - St. Marie - Porto Mari

Zaterdag 16 december; de wekker ging al vroeg af. Want vandaag gingen we met alle stage collega’s, meneer Dé en Anneke naar de Tafelberg. Deze berg wordt ongeveer vijf keer per jaar opengesteld voor publiek en daar moet je al een aantal weken van te voren reserveren. De berg wordt voornamelijk aan 1 kant afgegraven voor de bouw. De berg werd ooit gebruikt als fosfaatmijn, maar nu wordt er zand afgegraven en verandert de vorm van de berg steeds. In een lange collone reden we over de berg en onderweg stopten we een paar keer omdat de gids dan wat ging uitleggen over de historie van de Tafelberg. Onze auto moest halfverwege de berg nog een keer aangeduwd worden, maar haalde de top wel. Op de top van de berg hadden we echt een supermooi uitzicht over heel Willemstad en heb daarbij het eiland Bonaire en klein Curaçao zien liggen. Daarna reden we door naar een lager gelegen stuk, waar wij kristal konden hakken uit de rotsen. Sommigen zagen hier wel een goudmijn in en laden de auto’s vol met grote blokken. Ik hield het bij een paar handzame stukken, want anders kan ik traks in februari behoolijk wat overgewicht gaan bijbetalen op het vliegveld.

Hierna reden we door naar het huis van Jan, maar halfverwege bij het kruispunt aan de Seru Loraweg achter Salina hield onze auto er mee op. Dus belden we Axel maar op waar wij de auto hadden gehuurd. Ondertussen maakten we goed gebruik van de tijd dat we moesten wachten, want nog geen 10 meter daarvandaan was er een snack. Aangezien we toch nog langs Jan zijn huis moesten namen we zijn auto meteen maar mee. En dat hebben we ook wel nodig gehad, want op de ringweg Schottegatweg hield onze auto er weer mee op. Dus kon hij ons het laatste stuk mooi naar huis slepen. Nog geen tien minuten later moesten we weer stoppen, want tijdens het slepen moest Jan de radiator even bijvullen met water omdat deze lek is. Het was echt een komisch gezicht om ons zo langs de kant van de weg te zien staan.

Daarna ging ik samen met Jan naar “Baja Beach”, Laurens moest in de middag namelijk werken. Bij “Baja Beach” hebben wij heerlijk in de hangmat op het strand gehangen met een lekkere koude Amstel Bright. Na wat ontspanning zijn we ook nog even bij de de Tugboat wezen snorkelen, die daar niet ver vandaan ligt.

Zondag 17 december; zoals elk weekend moest er vandaag natuurlijk ook weer gedoken worden. De eerste duik die wij hadden gedaan was bij “St. Marie”, oftewel “Scary Stairs” zoals het ook wel genoemd word. Wanneer je de trap afloopt om bij het water te komen begrijpt iedereen die bijnaam. Met houten plankjes is elke trede nog een keer verdikt om de originele weggeroeste trede te “vervangen”. Maar eenmaal beneden lijkt het net alsof je naar een anzichtkaart kijkt, want het is echt een prachtige locatie. Tijdens de duik zelf heb ik veel Blue Tang vissen gezien en een dikke Murene die zichzelf een beetje verstopte onder het koraal.

Onze tweede duik van vandaag stond gepland bij “Porto Mari”, want dit blijft een van de mooiste duikplekken op Curaçao. We gebruikten de oppervlakte interval goed om even een lekkere tosti te eten op het terras van “Porto Mari”. Rond kwart over vier doken we naar beneden om vervolgens links langs het rif te duiken. Weer kwamen we een grote dikke Murene tegen, de duik verder was vrij rustig en geen andere aparte soorten gezien.

Om negen uur draaide weer een film in het theater, maar deze was ook net zo slecht als vrijdagavond. Na 20 minuten verliet ik de film, want het voelde echt alsof ik mijn tijd aan het verdoen was. Gezien de lage opkomst bij dit Festival (gemiddelde van 10 personen per film), geeft al duidelijk aan dat het B-films waren.