Safe Zone - Caracasbaai - Playa Lagun

Zaterdag 9 december; nadat ik heerlijk uitslapen had ben ik naar Vaersenbaai gegaan, want daar had Jan zijn duiklessen erop zitten. Wij zijn toen nog even wezen snorkelen en kwamen genoeg vissen tegen. Zelfs nog een octopus, die normaal overdag heel schuchtig zijn. Rond etenstijd namen we plaats op het terras met een prachtig uitzicht op de Caribische Zee.

Rond half acht waren we weer bij “La Tentashon” voor de theatervoorstelling van “Safe Zone”. De opkomst was het dubbele ten opzichte van de premiere voorstelling, dus dat was natuurlijk geweldig. Na de voorstelling ging ik met alle spelers van het theaterstuk en Glen stappen bij “Baja Beach”, want daar werd een groot feest gehouden. Na een uur in de file gestaan te hebben kwamen we dan eindelijk aan bij “Baja Beach”, en deze file was alleen maar voor het feest. Dit geeft dus al aan hoe druk het was. Met een DJ op het strand en een groot ponton op het water, waar minimaal 150 man op stond. In de zaal binnen was een schuimparty, maar dit stelde niet zoveel voor. Verder was het wel een hele geslaagde avond bij Baja Beach.

Rond half vijf in de nacht moest er natuurlijk nog even op zijn Antiliaans gesnackt worden om de stapavond af te sluiten. Het grote voordeel hieraan was dat ik de volgende ochtend niet meer hoefde te ontbijten.

Zondag 10 december; samen met mijn Buddy Laurens reden we richting de Caracasbaai. Via een bouwterrein dachten we wel op de duiklocatie terecht te komen. Maar we kwamen op een punt waar het erg hoog was om zo het water in te gaan. We stonden namelijk op een heuvel die ongeveer 15 meter hoog was. Ondertussen kwam de bewaker van het terrein ook even langs, want we waren op prive terrein terecht gekomen. En buiten dat was hij ook nog een aardige gids, want hij gaf ons nog wat tips waar we het beste konden duiken. Omdat we via een kortere weg het bouwterrein weer konden verlaten ging hij met ons mee om het hek te openen. Hij nam plaats op de motorkap van onze auto en halverwege moesten we even stoppen want hij wees ons nog op een mooi uitzichtpunt. Dit kan dus alleen op de Antillen, van bewaker tot gids want hij wist ons nog een aantal leuke dingen over Curaçao te vertellen. Via de grote weg en bij de rotonde van Jan Thiel sloegen we direct rechtsaf om onze auto neer te zetten. Deze plek van de “Caracasbaai” wordt ook wel “Lost Anchor” genoemd. Twee weken geleden zijn op diezelfde plek twee mensen dood gebeten door een haai, maar dit was juist de uitdaging voor ons. Aangezien we de schilpadden en roggen en andere beesten onder water wel eens hadden gezien. In principe doen haaien niets als je gewoon laag blijft en hen niet uitdaagt. Als je boven in het water duikt ben je precies in hun gezichtsveld. Wanneer je zoals altijd bij de bodem blijft tijdens het duiken zien ze je als een soort waas op de grond. Helaas hebben we geen haai op de foto kunnen zetten, maar we kwamen nog wel een Nike sportschoen tegen. Verder lagen er veel autobanden bij het begin in het water en zagen wij twee grote French Angelfishen. Naast een grote Barracuda kwamen we ook een hele dikke Murene tegen. Het leek wel alsof we in een soort kloof aan het duiken waren, het was dus echt een hele mooie en aparte duikplek.

Hierna besloten we om naar “Playa Lagun” te rijden, het is een duikplek wat genummerd is in de top tien van curacao. We moesten nog wel even een stuk rijden, maar dit was wel de moeite waard. Opvallend was de vrij smalle inham bij het strand. De drop-off was na een klein stuk peddelen boven water snel te vinden en al snel zag je overal een soort “spons koraal”. Dit was ik nog niet eerder tegengekomen en echt kenmerkend bij deze duikplek. Tijdens deze duik kwamen we ook veel vissen tegen die waren gecamufleerd als een soort “steen”. Alleen wanneer je wat dichterbij kwam zag je dat de bek van de vis iets open ging. Halverwege de duik hoorden wij het geluid wat op een torpedo leek, want er kwamen een aantal waterscooters over ons heen. Rond vijf uur stapten we het water uit en reden we weer richting Willemstad.

Aangezien de tijd alweer doortikte haalden we na een heerlijke douche onderweg maar even wat te eten om dat bij “La tentashon” op te eten. Want daar draaide voor de laatste keer de voorstelling van “Safe Zone”. Omdat ik de begeleider ben van Glen Faria vond ik het niet meer dan normaal om hierbij aanwezig te zijn. De spelers waren duidelijk geëmotioneerd omdat ook zij toen pas beseften dat het de laatste keer was. De laatste voorstelling is ook gefilmd en deze zal ik binnenkort op dvd ontvangen.

Na de voorstelling was er bij Teatro Luna Blou nog een borrel om het project af te sluiten. Daar maakte ik ook nog even kennis met de organisators van het “Amsterdam Fantastic Film Festival” wat volgende week zal plaatsvinden bij ons theater. Zij waren een dag eerder aangekomen en hadden de voorstelling van Glen ook bekeken.