Jan Thielbaai - The Crash

Zondag 3 december; vandaag heb ik weer twee keer gedoken, het is echt een vaste bezigheid voor mij geworden in het weekend. De onderwaterwereld op Curaçao is zo mooi en elke duik staat op zichzelf. Een paar maanden geleden was ik nog bij “Artis” in Amsterdam en daar zag ik veel tropische vissen in aquariums. Maar hier duik ik “gewoon” elk weekend tussen die tropische vissen. De mooiste kleuren kom je hier tegen; “geel, groen, oranje, rood, blauw, paars”. Vaak zijn deze vissen nieuwschierig en aan de duikers wel gewend, dus ik zou ze gewoon kunnen aanraken als ik mijn arm opzij zou doen. Daarnaast kom ik ook geregeld schilpadden tegen onder water en dat is gewoon geweldig om te zien. Voor mij is Curaçao een ontdekking boven en onder water geworden, en elke keer geniet ik van dat moment dat ik op dit prachtige eiland mag zijn.

Al vroeg in de ochtend reed ik vandaag samen met Laurens en Bregje naar de “Jan Thielbaai”, want daar hadden wij de eerste duik van de dag gepland. Bij de duikschool “Scuba Do” informeerden we eerst naar de duiklocatie. Daar gaven zij ons de tip om het linker gedeelte van het rif te bekijken, want aan de rechterkant is een vaargeul. Dit was trouwens mijn eerste duik met regen, en onder water is dat wel leuk om te zien hoe het water weer omhoog “springt”. Net als bij “Playa Kalki” zag ik ook hier het “paddenstoelachtige koraal”. Verder kwam ik nog een heel klein “koffervisje” tegen, van nog geen 2 centimeter groot. Opvallend tijdens deze duik was dat de stroming gedraaid was en zo moesten wij na het keerpunt tegen de stroming in terug. Bij terugkomst gingen wij nog even in de baai kijken, want daar ligt de zeiljacht “Strea” op zo’n 8 meter diepte. In 2002 hebben zij deze boot met opzet laten zinken om zo een kunstmatig rif te laten vormen.

Aangezien Laurens tussendoor nog even een uur moest werken bij het theater, gingen we maar even lunchen op het terras van Teatro Luna Blou.

Na een goeie oppervlakte interval reden we door naar “The Crash” (koredor) zoals de duikplek heet. Want hier is ooit een vliegtuig neergestort en daar waren nog een aantal delen van te vinden onder water. Eerst reden we naar “Marriott Beach” waar de duikschool “Caribbean Sea Sports” gevestigd is. Daar gaven ze ons de tip om een “Driftduik” te maken. Dat betekent een duik zonder keerpunt, dus met de stroming mee langs het rif. Daarom hadden wij onze auto wat zuidelijker langs de kant neergezet om daar het water in te gaan. De auto van Bregje lieten we achter bij “Marriott Beach” om daar later de andere auto weer mee op te pikken. Bij het punt waar wij te water gingen, was het nog een lang stuk lopen voordat het pas diep genoeg was om onze vinnen aan te doen. Tijdens de duik kwamen we dus verschillende onderdelen van het neergestortte vliegtuig tegen. Maar deze waren zo verspeid en volgens mij liggen sommige delen op een diepte waar je als sportduiker nooit mag komen. Halverwege de duik heb ik nog een duikersmes gevonden, hopelijk de volgende keer zo’n mooi duikhorloge. In de buurt van Marriott Beach kwam er nog een grote speedboot over ons heen varen. Gelukkig zaten we op een diepte van 10 meter, maar het zoemende geluid was wel apart om te horen onder water. En zoals gepland eindigde onze duik bij Marriott Beach waar wij rond half drie het water uitliepen.

Hierna moesten we alles natuurlijk weer inleveren bij “Atlantis Diving” en thuis even het laatste zout onder de douche weg spoelen. Als afsluiting op de actieve dag gingen we in de avond bij Bregje thuis nog even Mac Donalds eten op het terras.