Aankomst Sinterklaas - Wrakduik Superior Producer

Zaterdag 18 november; rond acht uur in de ochtend, net voordat ik mijn wrakduik ging maken stopte ik nog even bij het Waaigat waar Sinterklaas aankwam. Het leek me namelijk wel eens leuk om te kijken hoe men dat hier op Curaçao viert. Tot negen uur was het de beurt aan de kinderen om Sinterklaas liedjes te zingen met Caribische instrumenten op de achtergrond, en in het Papiaments gezongen natuurlijk. Tussendoor werden zij afgewisseld door streetdancers die een leuke dans neerzette. Rond een uur of negen zag ik links achter het podium de bekende witte schimmel van Sinterklaas aankomen, die door twee pieten in bedwang gehouden moest worden. Op het Waaigat zelf zag ik al een speedboot aankomen met een aantal pieten aan boord. En niet veel later kwam dan toch echt Sinterklaas aan in Willemstad. Toen Sinterklaas plaats nam op het paard werd de muziek maar even uitgezet, want dat beest was totaal niet op zijn gemak. Na een korte ronde van nog geen 2 minuten op het paard nam Sinterklaas maar plaats op het podium. Een groot feest volgde met rappende pieten, iets wat ik in Nederland nog nooit had gezien. Een aantal pieten deden een paar mooie salto’s en haalden natuurlijk de mooiste stunts uit om de kinderen te vermaken. Rondom het plein was het echt enorm druk, veel kinderen met ouders en links van het podium was nog een gedeelte ingericht voor de burgemeester en andere genodigden. Wat mij vooral opviel was dat veel media aanwezig was, van kranten en magazine’s tot een live uitzending op tv. Het was echt heel leuk om dit een keer meegemaakt te hebben aan de andere kant van de wereld, best wel apart als je daar over nadenkt. Ik had van te voren niet kunnen bedenken dat het hier net zo’n groot feest is als in Nederland.

Rond tien uur ging ik samen met mijn “buddy” Laurens naar “Atlantis Diving”, vandaag zou Michel v/d Hoek met ons meegaan naar de “Superior Producer”. Een wrak dat zo’n 30 jaar geleden door overbelading vlak voor de St. Annabaai gezonken is (1977 om precies te zijn). De “Superior Producer” bevoorraadde altijd omliggende eilanden. Met wat onderhandse steekpenningen nam de kapitein van het schip teveel lading aan boord. Het gevolg was dat de “Superior Producer“met overgewicht al snel water maakte, net toen het de St. Annabaai uitvoer. De Kapitein besloot om terug te keren naar de haven, maar de havenmeester weigerde de pondjesbrug te openen. Hij zag natuurlijk ook dat dit schip het niet lang meer ging houden en wanneer de Superior zou zinken in de St. Annabaai betekende dat al het scheepvaartverkeer zou worden opgehouden. Net buiten de St. Annabaai kapseisde het schip en zonk binnen enkele minuten naar de bodem. De kapitein en bemanning wisten zich uiteindelijk nog wel te redden. Dat weekend was er nergens op het eiland nog een duiksetje te krijgen, het schip is helemaal leeggeroofd en de goederen ervan waren blijkbaar nog jaren erna te koop op de marktkraampjes voor toeristen waaraan ditzelfde verhaal werd verteld. Nadat we deze geschiedenis te horen hadden gekregen over de “Superior Producer” volgde een briefing over de duik. Er word dan in het kort uitgelegd hoe de duik precies gaat verlopen en voor de zekerheid worden nog enkele belangrijke tekens met elkaar doorgenomen. Hierna reden we door naar de plaats van bestemming en was het dan toch echt tijd geworden voor een van mijn mooiste duiken tot nu toe. Er stond een wilde branding, maar dit was na ongeveer 5 meter wel te overzien. In de buurt van de boei daalden we snel af naar een diepte van 31 meter. Steeds dichterbij verschijnt “ineens” de “Superior Producer” dat zo’n zestig meter lang is. Het schip is nog goed intact maar wel helemaal begroeid met mooie koralen en bewoont door veel verschillende soorten vissen. Na een halve ronde om het schip gingen we de open laadruimte in om vervolgens door de stuurhut te gaan. Best wel apart om dan te bedenken dat die kapitein daar stond en zo’n beslissing heeft moeten nemen. Aangezien we op een behoorlijke diepte waren moesten we na ongeveer 15 minuten bodemtijd opstijgen naar een geringere diepte omdat het luchtverbruik heel anders is. En daarnaast neemt je lichaam veel meer stikstof op dan op 5 meter diepte. Dit is helemaal niet gevaarlijk alleen moet je wel rekening houden met de maximum tijd dat je op deze diepte mag blijven. Zo’n duik als vandaag ging natuurlijk ook onder begeleiding van een instructeur en was er een voor mijn “Advanced Open Water Diver - Brevet”. Maar het was echt een onvergetelijke duik, de foto’s die ik gemaakt heb spreken voor zich.

Na deze geweldige duik reed ik samen met Laurens door naar Playa Kalki, wat helemaal bij Westpunt ligt. Vanaf de steiger sprongen we het water in, en daalden af bij de witte boei. Op weg naar “Alice in Wonderland”; de bijnaam van Playa Kalki. Dat werd ons al snel duidelijk wanneer we het paddenstoelachtige koraal zagen. We hebben weer veel verschillende vissen en drie Barracuda’s bij elkaar gezien. Opvallend was een goepje “waterspinnen” en een soort rog die veranderde van kleur toen wij dichterbij kwamen.

Zondag 19 november; na een drukke werkweek en zaterdag nam ik deze zondag uitgebreid tijd om eens lekker uit te slapen. Om vervolgens even relax op de veranda bij me huisje te zitten, met een mooi uitzicht op de Caribische Zee. Tegen het einde van de middag reed ik nog maar even naar het brionplein om een fruitbak en Batido (fruitshake) te halen bij een klein kraampje die daar altijd staat. Ik vervolgde mijn weg naar het theater om nog even op internet te kunnen, en dan is zo’n weekend alweer snel voorbij.